داستان نوجوان، موشک

بیش تر شب ها فیورلو بودونی از خواب بیدار می شد و به صدای موشک هایی که سفیر کشان در آسمان می گذشتند، گوش می داد. از جایش بلند می شد و در حالی که مطمئن بود همسر مهربانش به خواب عمیقی فرو رفته، پاورچین پاورچین به طرف پنجره می رفت و به ستاره ها خیره می شد. برای چند لحظه از بوی روغن آشپزخانه که خانه ی کوچکش را پر کرده بود، خلاص می شد. در این مدت که با آرامش و سکوت همراه بود، روحش در فضای بیکران به دنبال موشک ها به پرواز در می آمد.
آن شب او در تاریکی ایستاده بود و به شعله های آتشی که دل آسمان را می شکافت و به موشک هایی که مسیرشان به طرف مریخ، زحل یا زهره بود نگاه می کرد.
-هی بودونی!
بودونی یک دفعه از جا پرید.
پیر مردی روی یک جعبه ی چوبی آن طرف رودخانه نشسته بود و در آن شب آرام داشت به موشک ها نگاه می کرد.