سوره واقعه - همراه قلم هوشمند (بدون اینترنت)

چنان که از نامش پیدا است، از قیامت و ویژگی هاى آن سخن مى گوید، و این معنى در تمام آیات ۹۶گانه سوره، مسأله اصلى است.

ــــــــــــــــــــــ
محتواى سوره واقعه
در «تاریخ القرآن» از «ابن ندیم» نقل شده: سوره «واقعه» چهل و چهارمین سوره اى است که بر پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نازل شد، قبل از آن سوره «طه»، و بعد از آن «شعراء» بوده است.
این سوره، همان گونه که از لحن آن پیدا است، و مفسران نیز تصریح کرده اند، در «مکّه» نازل شده است، هر چند بعضى گفته اند آیات ۸۱ و ۸۲ در «مدینه» نازل گردیده، ولى، دلیلى براى این گفته در دست نیست، و نشانه اى در آیات مزبور بر این ادعا وجود ندارد.
سوره «واقعه» چنان که از نامش پیدا است، از قیامت و ویژگی هاى آن سخن مى گوید، و این معنى در تمام آیات ۹۶ گانه سوره، مسأله اصلى است، اما از یک نظر مى توان محتواى سوره را در هشت بخش خلاصه کرد:
۱ ـ آغاز ظهور قیامت و حوادث سخت و وحشتناک مقارن آن.
۲ ـ گروه بندى انسانها در آن روز، و تقسیمشان به «اصحاب الیمین» و «اصحاب الشمال» و «مقرّبین».
۳ ـ بحث مشروحى از «مقامات مقربین» و انواع پاداشهاى آنها در بهشت.
۴- بحث مشروحى درباره گروه دوم، یعنى «اصحاب الیمین» و انواع مواهب الهى بر آنها.
۵ ـ بحث قابل ملاحظه اى درباره «اصحاب الشمال» و مجازاتهاى دردناک آنها در دوزخ.
۶ ـ ذکر دلائل مختلفى پیرامون مسأله معاد از طریق بیان قدرت خداوند، و خلقت انسان از نطفه ناچیز، و تجلّى حیات در گیاهان، و نزول باران، و فروغ آتش، که در ضمن نشانه هائى از توحید نیز محسوب مى شود.
۷ ـ ترسیمى از حالت احتضار و انتقال از این جهان به جهان دیگر که، آن خود نیز از مقدمات رستاخیز است.
۸ ـ نظر اجمالى دیگرى روى پاداش و کیفر مۆمنان و کافران، و سرانجام سوره را با نام پروردگار عظیم پایان مى دهد.(تفسیر نمونه، ج ۲۳، ص ۲۰۵)



ــــــــــــــــــــــ
منابع:
1) مجمع البیان، ج9، ص355؛
2) الأمالی شیخ صدوق، ص304؛
3) ثواب الاعمال، ص117 ؛
4) کنزالعمال، ج1، ص264 ؛
5) تفسیرالبرهان، ج5، ص249 ؛
6) تفسیرالبرهان، ج5، ص250 ؛
7) المصباح کفعمی، ص458 ؛
8) درمان با قرآن، ص111؛