นิราศทวาราวดี

ผู้แต่ง: หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์)
บทประพันธ์
๏ นิราศร้างห่างไกลอาลัยสมร
ไปกรุงเก่าเศร้าอุราให้อาวรณ์ จะจำจรจากงามเมื่อยามเย็น
เสียดายดวงพวงกลิ่นประทิ่นทิพย์ จะลอยลิบลับไปมิได้เห็น
เมื่อวันออกนาวาน้ำตากระเด็น แต่จำเป็นจำไปอาลัยลาน
เฝ้าแลเหลียวเสียวทรวงเป็นห่วงหลัง ไม่ทันสั่งวรนุชสุดสงสาร
นิจจาเอ๋ยเคยยลวิมลมาลย์ แต่นี้นานไหนจะเห็นเหมือนเช่นเคย
เมื่อยามแนบมิได้แนบแอบถนอม เมื่อยามหอมกลิ่นอายจะหายระเหย
ไปต้องน้ำค้างพรมเมื่อลมเชย จะแนบเขนยนอนหนาวทุกเช้าเย็น ฯ

อ่านต่อ....

*ยังไม่ได้เพิ่มเสียงประกอบ