ประเทศลาว Lao Republic LPDR

ลาว (ลาว: ລາວ) หรือชื่ออย่างเป็นทางการ คือ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (ลาว: ສາທາລະນະລັດປະຊາທິປະໄຕປະຊາຊົນລາວ, อักษรย่อ: ສປປ.ລາວ) เป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีพื้นที่ 236,800 ตารางกิโลเมตร มีพรมแดนติดต่อกับจีน ทางทิศเหนือ ติดต่อกับพม่าทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ติดต่อกับเวียดนามทางทิศตะวันออก ติดต่อกับกัมพูชาทางทิศใต้ และติดต่อกับประเทศไทยทางทิศตะวันตก กั้นด้วยแม่น้ำโขงเป็นบางช่วง

อาหารลาวมีความแตกต่างจากภูมิภาคอื่นๆ ในเอเซียตะวันออกเฉียงใต้อาหารลาวให้อิทธิพลแก่อาหารในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทยเป็นอย่างมาก และอิทธิพลของอาหารลาวก็แผ่ไปถึงประเทศกัมพูชา และภาคเหนือของไทย ( ล้านนา ) อาหารหลักของลาวได้แก่ข้าวเหนียว ซึ่งจะรับประทานด้วยมือในความเป็นจริงชาวลาวจะรับประทานข้าวเหนียวมากกว่ากลุ่มใด ๆ ในโลก ข้าวเหนียวถือว่าเป็นสิ่งสำคัญที่หมายถึงการเป็น ชาวลาว ชาวลาวหลายคนมักเรียกตนเองว่าลูกข้าวเหนียว ซึงแปลว่า เด็ก หรือ ลูกหลานของข้าวเหนียว ข่า,ตะไคร้ และ ปลาแดก(ปลาร้าในชื่อไทย) เป็นส่วนประกอบที่สำคัญในอาหารลาว อาหารลาวที่มีชื่อเสียงที่สุดคือ ลาบ ( ลาว : ລາບ ; อังกฤษ ： laap ) โดยนำเนื้อสัตว์ที่ยังดิบผสมคลุกเข้ากับเครื่องเทศ และอาหารหลักของลาวอีกอย่างคือ ตำหมากหุ่ง ( ลาว : ຕໍາໝາກຫຸ່ງ ；อังกฤษ ：Tam mak Hoong ) โดยนำมะละกอ ( ลาว： ໝາກຫຸ່ງ ；หมากหุ่ง ) มาตำลงพร้อมพริก กระเทียม มะเขือเทศ มะนาว และอื่น ๆ ตำหมากหุ่ง หรือชื่อเรียกที่เป็นที่รู้จักกันมากคือ ส้มตำ อาหารลาวจะมีความแตกต่างกันไปตามภูมิภาคต่าง ๆ และยังคงมีอิทธิพลของอาหารฝรั่งเศสซึ่งเคยเป็นเจ้าอาณานิคมหลงเหลืออยู่และยังเป็นที่นิยมในลาว โดยเฉพาะข้าวจี่ปาเต้ หรือข้าวจี่ลาวที่นำขนมปังฝรั่งเศสมายัดไส้ต่างๆ เช่น หมูยอ หมูหยอง แจ่วบอง ผักสด ซึ่งก็แตกต่างกันไปตามภูมิภาค ข้าวจี่ปาเต้นี้ยังเป็นที่นิยมในประเทศแถบอินโดจีนอย่างเวียดนามและกัมพูชาอีกด้วย

เครื่องเทศและส่วนผสมในอาหารลาว

ข่า : ( ภาษาลาว : ຂ່າ , ภาคอีสาน: ข่า )
มะกรูด : ( ภาษาลาว : ໝາກຂີ້ຫູດ , ภาคอีสาน: หมากกรูด หรือหมากขี้หูด)
ตะไคร้ : ( ภาษาลาว : ຫົວສິງໄຄ, ภาคอีสาน: ตะไคร้หรือหัวสิงใค )
หอมแดง
มะเขือลาว : ( ภาษาลาว : ໝາກເຂືອ )
มะละกอ (สีเขียว): ( ภาษาลาว : ໝາກຫຸ່ງ , ภาคอีสาน: มักหุ่งหรือหมากหุ่ง )
ใบมะขาม : ( ภาษาลาว : ໃບໝາກຂາມ , ภาคอีสาน: ใบหมากขาม )
ผักชี (ผักชี): ( ภาษาลาว : ຜັກຫອມປ້ອມ , ภาคอีสาน: ผักซี )
พริก : ( ภาษาลาว : ໝາກເຜັດ , ภาคอีสาน: พริก )
มิ้นท์ : ( ลาว : ໃບຫອມລາບ , ภาคอีสาน: ใบสะระแหน่ )
แมงลัก : ( ภาษาลาว : ຜັກອີ່ຕູ່ ภาคอีสาน: ผักอีตู่ )
กระเทียม : ( ภาษาลาว : ກະທຽມ , ภาคอีสาน: กระเทียม )
ขิง: ( ภาษาลาว : ຂີງ , ภาคอีสาน: ขิง )
หน่อไม้ : ( ภาษาลาว : ໜໍ່ໄມ້ , ภาคอีสาน: หน่อไม้ )
หน่อหวาย
เห็ด : ( ภาษาลาว : ເຫັດ , ภาคอีสาน: เห็ด )
ย่านางใบ: ( ภาษาลาว : ໃບຢານາງ , ภาคอีสาน: ใบย่านาง )
ถัวฝักยาว : ( ภาษาลาว : ໝາກຖົ່ວ , ภาคอีสาน: หมากถั่ว )
ผักสะเดา : ( ภาษาลาว : ຜັກກະເດົາ , ภาคอีสาน: ผักกะเดา )
ใบพลูป่า,ชะพลู: ( ภาษาลาว : ຜັກອີ່ເລີດ )
ดอกแค : ( ภาษาลาว : ດອກແຄ , ภาคอีสาน: ดอกแค )
ผักบุ้ง : ( ภาษาลาว : ຜັກບົ້ງ , ภาคอีสาน: ผักบุ้ง )
น้ำปลา : ( ลาว : ນ້ໍາປາ , ภาคอีสาน: น้ำปลา )
ปลาแดก : ( ภาษาลาว : ປາແດກ , ภาคอีสาน: ปลาแดก )
หมูสามชั้น: ( ลาว : ຊີ້ນໝູສາມຊັ້ນ )
มะนาว : ( ภาษาลาว : ໝາກນາວ , ภาคอีสาน: หมากนาว )
มะเขือเทศ : ( ภาษาลาว : ໝາກເລັ່ນ , ภาคอีสาน: หมากเล่น , บักเขือเทศ )
แตงกวา : ( ภาษาลาว : ໝາກແຕງ , ภาคอีสาน: หมากแตง )

การขอวีซ่า

รัสเซีย, เกาหลี, ญี่ปุ่น, สวิสและอาเซียนในพระบรมราชูปถัมภ์ (รวมถึงผู้ที่มาจากอินโดนีเซีย, มาเลเซีย, สิงคโปร์และฟิลิปปินส์) สามารถป้อนลาว "วีซ่าฟรี"; นักท่องเที่ยวอื่น ๆ ทั้งหมดที่จำเป็นต้องมีวีซ่าในรูปแบบของการขอวีซ่าท่องเที่ยว (สำหรับหนึ่งหรืออาจจะเป็น สองเดือน) ที่ออกโดยสถานทูตลาวหรือสถานกงสุล วีซ่าเมื่อเดินทางมาถึงยังมีคนส่วนใหญ่ที่เข้ามาที่สนามบินในกรุงเวียงจันทน์หลวงพระบางและปากเซเป็นสะพานมิตรภาพไทยลาวระหว่างหนองคายในประเทศไทยและลาวและลาว / เวียดนามชายแดน นอกจากนี้ยังสามารถใช้ได้เมื่อเข้าสู่ Stung Treng ผ่าน (กัมพูชา) แม้ว่าเกสต์เฮ้าส์ในประเทศกัมพูชาและลาวสถานทูตในกรุงเพ็ญจะแกล้งทำเป็นว่ามันไม่ได้อยู่ในเพื่อที่จะสร้างรายได้ด้วยบริการวีซ่า เมื่อยื่นขอวีซ่าท่องเที่ยวหรือที่จะได้รับวีซ่าเมื่อเดินทางมาถึงหนึ่ง (อาจจะที่สถานทูตลาวสอง) ภาพหนังสือเดินทางจะต้อง (แม้ว่าคุณอาจจะไม่สามารถที่จะจ่ายเงิน "ค่า" USD1 จะมีความต้องการนี้ยกเว้น)