Evlâdımı Geri Verin

Merdivene oturmuş etrafı seyredi yordu Nuran. So kakta heye canla sağa sola koşuşan akranlarına ba kıyordu. Bugün bay ramdı; Rama zan bayramı. Birileri onun adını nedense “Şeker” bayramı koy muşlardı. Adı ne olursa olsun, Nuran ve kader arkadaşları için fark etmiyordu.

Küçük elini çenesine dayamış, boş ama yaşlı gözlerle et rafa bakı yordu. Değil bayramlık elbise, sa çını bile tarama mıştı. Nefret edi yordu herşeyden. Neden ve niçinleri cevapla-yamıyordu. Ama herşeye karşı aynı nefreti ve hıncı hissediyordu....