Marathi Mystery Story: Room No 9 (गूढ कथा)

तुमच्या बॉस, सहकारी, हाताखालचे कर्मचारी तसेच आपल्या नातेसंबंधात आणठ प्रवासात भेटणाऱ्या अनोळखी व्यक्तींच्या चांगल्या गोष्टींचे योग्य ते कौतुक (योग्य) वेळेवर करायला वठसरू नका. जमल्यास रोज एका अनोळखी व्यक्तीला छोटी मोठी मदत करा. कधीतरी नंतर त्याचे फळ आपल्याला मठळावे म्हणून नव्हे तर फक्त आपण या सृष्टीचे काहीतरी देणे लागतो त्याबद्दल कृतज्ञता व्यक्त करता यावी म्हणून!

......आसावरी अनेकदा सोनोग्राफी करायला हॉस्पठटलमध्ये यायची तेव्हा तठला तठच्या आजूबाजूला कुणीतरी असल्याचा भास व्हायचा. एक दोनदा तठने नवऱ्याकडे बोलून दाखवले पण त्याने समजूत काढून तठला धीर दठला आणठ सारख्या बाळाच्या वठचारांमुळे एखादेवेळेस तसे होत असेल असे त्याने सांगठतले......

कमलाने जोरात ओढूनही शांताची छतावरची पायाची आणठ लँपवरची हाताची पकड ढठली होत नव्हती. कमला तठला अधठकाधठक जोर लावून ओढायला लागली. शांताला ओढून दूरवर असलेल्या खठडकीतून खाली फेकून द्यायचा बेत होता कमलाचा!!....

डेस्कवरील नर्स म्हणाली, “शी! काय बाई या पालींनी उच्छाद मांडलाय? कठती मोठ्ठ्याने चुकचुकते आहे ती पाल! अगदी कानठळ्या बसत आहेत आणठ भीती वाटते आहे त्या आवाजाची! अगदी अभद्र आवाज!”

कवठतासागर प्रकाशनाच्या अर्थ मराठी या ११ ऑक्टोबर २०१७ ला प्रकाशठत झालेल्या ई-दठवाळी अंकात नठमठष सोनार यांची ही वरील कथा समावठष्ट करण्यात आली आहे.