Замини модарон

Инсон, замин, модар, ишқ ва зиндагй рукнҳоиустувори андешаи нависандаест, ки рӯзгори муқаррарии иҷтимо- иро аз тариқи дурбини филмбардорй дар Раҳнои рангини маконӣ ва дар маҷрои босуръати замонӣ мебинад, ламс ме-. кунад, ба риштаи тасвир мекашад ва Решорӯи хонанда ме- гузорад, то мо ҳама он чизҳоеро, ки дар зиндагӣ дурусту амиқ дарку ташхис намекунем, аз ин васила расидагй на- моем, ба умқи ҳаводиси Расисарнамудаи худ бо чашми иб- рат бингарем ва зебоию зиштй ва расоию ноҷӯрии онро дарку маърифат карда бошем.

Паҳно ва вусъати фазои бадей дар қиссаи «Замини мо- дарон»-и Шаҳзодаи Самарқандӣ го ба дараҷае густардааст, ки Рахтазорҳои муқаррарии аҳди Шӯравй, манзилу мако- ни кишоварзони деҳотй, хиёбону гулгаштҳои Самарқанди бостонӣ, рӯзгори Рурхурӯши шаҳрҳои бузурги Москваю Варшава, трактори кӯҳнаи колхозӣ, киштию баҳри азим, Арали аз ташнагй синабирён бо низом гунҷоиш ёфгаанд.

Нависанда бо дарку эҳсоси амиқи фоҷиаи рӯзгори аҳди колхозй, муносибат ва самимияти баланди байни одамон, ишқу муҳаббат, андешаю афкор ва орзую ормони онҳо қа- лам меронад ва хонандаро бо рангомезиҳои ҷолибу хотир- мони зиндагй, бо диду шинохти дигар ошно месозад. На- зари ҳунармандонаи Шаҳзода аз нигоҳу назари муқарра- рии мотафовут дорад ва ин фарқиятон аст, ки мо ҳама чиз- ро бо ранги аслияш мебинему маърифат мекунем