Адабиети точик (синфи 6)

Хонандагони азиз!
Адабиёт аз калимаи арабии адаб гирифта шудааст, ки он
дар луғату фарҳангҳо ба маънои хушахлоқӣ, кирдори Рисандида,
Роктинатӣ, иффату (Рорсоӣ) ҳаё, донишу ҳунар ва таълиму
тарбия омадааст. Тамоми ин сифатҳо, ки мансуби Риндору
гуфтору рафтори неки инсонианд, ду ҷиҳати асосиро фаро гирифтаанд:
яке рафтори холӣ аз камбудиҳову нуқсонҳо, амалҳои
зишту бад ва дигаре ба маънои донишу ҳунар. Ба тариқи сода
адабиёт фаннест. ки одамиро ба роҳи рости зиндагӣ ҳидоят менамояд.
Дар синфи шашум шумо аввал бо адабиёти шифоҳӣ, жанри
шеърии рубоӣ, сиРас чистону муаммо шиносоӣ Райдо карда
баъдан аз эҷодиёти шахсиятҳои варзидаи эҷодӣ- Унсурулмаолии
Кайковус, Муҳаммади Ғазолӣ, Фаррухи Сиистонӣ, Низомии
Ганҷавӣ, Сайфи Фарғонӣ, Муҳаммад Авфии Бухороӣ, Зиёуддини
Нахшабӣ, Ибни Ямини Фарюмадӣ, Ҳофизи Шерозӣ,
Носири Бухороӣ, Зайниддин Маҳмуди Восифӣ, Шавкати
Бухороӣ, Нозими Ҳиротӣ, АҳмадиДониш, Абулқосим Лоҳутӣ,
Муъмин Қаноат. Ҷумъа Одина ва Сафармуҳаммад Айюбӣ
баҳраманд мегардед.
Намунаҳое, ки аз эҷодиёти ин адибони бузурги адабиёти
тоҷику форс барои мутолиа ва омӯзиши шумо Решниҳод гардидаанд,
беҳтарин маводи маърифатӣ мебошанд. Ин қитъаҳои
шеърӣ ва Рораҳои насрӣ шодоб аз Ранду андарз ва ҳикмату афкори
насиҳатомез буда, тафаккури бадеиву эстетикӣ, идроки
арзишҳои волои инсонӣ ва малакаи Риндори дурусту воқеии
зиндагии ояндаи шуморо равнақу сафо мебахшанд; ба шумо
роҳи баҳрагириҳо аз таҷрибаи зиндагӣ ва расидан ба Риндори
нек, гуфтори нек ва рафтори некро фароҳам месозанд.